Kentleşme ve Yağmalanan Çocukluğumuz
Sedat LAÇİNER Çocukluğum ve gençliğim Ankara Yenimahalle’de geçti… Kiracıydık, Esentepe Mahallesi’nde dört ayrı evde oturduk... 1980’li yıllarda Yenimahalle evleri çoğunlukla iki katlıydı… Önlerinde ve arkalarında bahçeleri olurdu… Arka bahçeleri daha uzun ve büyüktü… Ön bahçelerde gül, kadife çiçeği ve aslan ağzı en çok bulunan çiçeklerdi… Kokuları hala burnumda tüter… Meyve ağaçları daha çok arka bahçelerdeydi… Can erik, kiraz, kayısı ve daha niceleri… Ağaçların dalları çatılara ulaşır, sonbaharda meyveleri yerlere dökülürdü… Bazı evlerin önünde asma olurdu; duvarlarını, kapı çevrelerini sarmaşıklar sarardı… O yıllarda hususi otomobil pek azdı; bizim sokakta bakkalın ‘steyşın reno’su vardı… Öğretmen-hemşire çift de daha yeni bir otomobil almışlardı, sanırım Tofaş’tı… Yollar bizimdi, dilediğimizce top peşinde koştururduk… O günlerde internet, i-pad vs. yoktu… renkli televizyon bile yeni yeni evlere girmeye başlamıştı… Sokaklar biz çocuklarındı… Mahalle camisinin etrafında çok gen...